Η Κίνα ήταν η πρώτη στον κόσμο που χρησιμοποίησε
μάσκες.Στην αρχαιότητα, οι άνθρωποι στην αυλή άρχισαν να καλύπτουν το στόμα και τη μύτη τους με μεταξωτά μαντήλια για να αποτρέψουν τη σκόνη και τη ρύπανση της αναπνοής. Στο βιβλίο του «Τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο», ο Μάρκο Πόλο περιέγραψε την εμπειρία του να ζει στην Κίνα για δεκαεπτά χρόνια. Ένα από αυτά είναι: «Στα ανάκτορα της δυναστείας Γιουάν, όσοι πρόσφεραν φαγητό κάλυπταν το στόμα και τη μύτη τους με μεταξωτά υφάσματα για να κρατούν την αναπνοή τους και να μην αγγίζουν το φαγητό και το ποτό». Αυτό το είδος μεταξωτού υφάσματος που καλύπτει το στόμα και τη μύτη είναι επίσης η αρχική μάσκα.
Στις αρχές του 13ου αιώνα,
μάσκεςεμφανίστηκε μόνο στο κινεζικό δικαστήριο. Οι σερβιτόροι χρησιμοποίησαν μια μάσκα από μετάξι και χρυσή κλωστή για να εμποδίσουν την αναπνοή του να εξαπλωθεί στο φαγητό του αυτοκράτορα.
Στα τέλη του 19ου αιώνα,
μάσκεςάρχισε να χρησιμοποιείται στον ιατρικό τομέα. Ο Γερμανός παθολόγος Leidge άρχισε να συνιστά στο ιατρικό προσωπικό να χρησιμοποιεί καλύμματα γάζας για την πρόληψη της βακτηριακής μόλυνσης.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι μάσκες έγιναν για πρώτη φορά απαραίτητο στοιχείο στη δημόσια ζωή. Η ισπανική γρίπη που σάρωσε τον κόσμο σκότωσε περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους και ο γενικός πληθυσμός έπρεπε να χρησιμοποιεί μάσκες για να αποκρούσει τον ιό.
Στα μέσα έως τα τέλη του 20ου αιώνα, η ευρεία χρήση μασκών ήταν πολύ συχνή.
Μάσκεςέχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη και την παρεμπόδιση της εξάπλωσης μικροβίων πολλές φορές στις προηγούμενες πανδημίες που έχουν καταγραφεί στην ιστορία.
Τον Μάρτιο του 1897, οι Γερμανοί Medici εισήγαγαν μια μέθοδο περιτυλίγματος του στόματος και της μύτης με γάζα για την πρόληψη της εισβολής βακτηρίων. Αργότερα, κάποιος έφτιαξε μια μάσκα γάζας έξι στρώσεων, την οποία ράβουν στο γιακά και την αναποδογυρίζουν για να καλύπτουν τη μύτη και το στόμα κατά τη χρήση τους. Ωστόσο, αυτού του είδους οι μάσκες πρέπει να κρατούνται με το χέρι, κάτι που ήταν εξαιρετικά άβολο. Αργότερα, κάποιος σκέφτηκε μια μέθοδο χρήσης ενός ιμάντα για να δένουν τα αυτιά, η οποία έγινε ένα είδος
μάσκεςπου χρησιμοποιούν συχνά οι άνθρωποι.
Το 1910, όταν ξέσπασε η βορειοανατολική πανώλη στο Χαρμπίν της Κίνας, ο Δρ Γου Λιάντε, ο τότε αναπληρωτής επόπτης του Ιατρικού Κολλεγίου Στρατού Beiyang, εφηύρε τη «μάσκα του Γου».
